• Anasayfa >  
  • Ürünlerimiz > 

  • BUĞDAY

    İlk yetişme döneminde (ilkbaharda) yağış ister. Olgunlaşma ve hasat döneminde kuraklık gerekir.Bu özelliğinden dolayı Karadeniz kıyılarında tarımı yapılamaz. Ayrıca düşük sıcaklılardan dolayı Doğu Anadolu Bölgesinin yüksek yerlerinde tarımı yapılamaz. Bunların dışında bütün bölgelerimizde tarımı yapılabilir.

    Buğday üretimi iklimdeki karasızlıktan dolayı bazı yıllar artarken, bazı yıllar düşer. Üretimin en fazla olduğu bölgemiz İç Anadolu Bölgesidir. İl olarak en fazla Konya,Ankara ve Adana’dır

    ARPA

    Soğuğa ve sıcağa dayanıklıdır. Bundan dolayı buğdayın yetişebildiği her yerde yetişir. Ayrıca düşük sıcaklıktan dolayı buğdayın yetişemediği Doğu Anadolu’nun yüksek yerlerinde de tarımı yapılabilir. Üretim en fazla İç Anadolu Bölgesinde gerçekleşir.

    YULAF ÜRETİM

    Buğday ve arpaya göre oldukça yeni bir kültür bitkisidir.İç kavuz özelliğine göre

    a-Sorguçlu yulaflar

    b-Dişli yulaflar olarak sıralanmaktadır.

    Yulaflar ayrıca kromozon sayılarına da sınıflandırılmaktadır.

    Türkiye de yulaf çeşitleri

    a-Arlinğton

    b-Yeşilköy-1779

    c- Ankara-796

    d-Ankara –84 olarak sıralanmaktadır.

    İKLİM İSTEKLERİ

    Yulaf serin iklim tahılları içerisinde iklim istekleri en fazla olan bir cinstir.Kışları kar

    örtüsüz fazla soğuk geçen yerlerde soğuktan zarar görür.Daha çok sahil bölgelerinde,dağ

    eteklerindeki ovalarda yetiştirilir.

    Yıllık yağışı 700-800 mm olan yerler yulaf için en uygun yerlerdir.Yulafın hem serin

    ve nemli iklimlerden hoşlanması,hem de düşük sıcaklıklara dayanıksız oluşu kültürünün

    yayılmasını önleyen en belirgin özelliğidir.

    TOPRAK İSTEKLERİ

    Çavdardan sonra toprak seçiciliği en az olan serin iklim tahılıdır.Yeteri kadar nemi

    olan topraklarda(en fakir) bile yetişir. İyi bir verim için yeterli besin maddesi olan topraklar

    uygundur.Killi,tınlı ve kumlu fakat humusu bol olan topraklarda yeterli nem bulunursa üstün

    nem oluşturur.Bataklık yerlerin kurutulmasında tarlaya çevrilmesinde ilk ele alınıp

    yetiştirilecek kültür bitkisidir.Yulaf tuzluluğa arpadan fazla dayanıklıdır.

    TOPRAK İŞLEME

    Ürün miktarına en etkili faktördür.Ülkemizde yulaf tarımında toprak işlemeye pek

    özen gösterilmez.Yulaf yağışlı bölgelerde ekildiğinden çok ağır olan topraklar devrilerek

    işlenirler.Kuru ziraat alanlarında ise su kaybını en aza indirecek erozyonu önleyecek şekilde

    yüzeyden işlenmelidir.

    GÜBRELEME

    Ahır gübresi toprağın su tutmasını ve havalanmasını sağladığından yulafta verimi çok

    arttırır.Killi topraklarda dekara 2-2.5 tın ahır gübresi vermek uygun bir gübrelemedir.Azotlu

    gübreler fazla verilmez çünkü hasatta düzensizlikler yani olgunlaşma eş zamanlı

    olmayacağından farklı zamanlarda hasat yapma özelliği getirir.Bu nedenle başaklanmadan

    önce verilmesi daha doğru olur.Dönüme 4.5 kg azot,6 kg potasyum üzerinden

    hesaplanmalıdır.

    EKİM NÖBETİ

    Fakir toprakta yetiştiğinden çiftçi ekimine özen göstermez.Gübresiz ekenler olduğu

    gibi diğer tahıllardan sonra ekenler vardır.Kök yapısı buğday ve arpaya göre daha kuvvetli

    olduğundan, Suyu ve besin maddelerini daha kolay alır.Bu nedenle yulaftan sonra hemen

    ekim yapılmamalıdır.

    Yulaf çapa bitkilerinin ekim nöbetine girebilir.Hayvan yetiştirilen yerlerde yonca ile

    ekim nöbetine alınırlar.Yulaf silo yemi olarak baklagil yem bitkilerinden tırtılla karışık olarak

    ekilir.Yulaf fiğ karışımında yem üretimi açısından önemlidir.

    EKİM

    Yüksek verim için,soğuğa dayanabildiği yerlerde kışlık ekilmesi gereklidir.Bu

    zamanda genelde 15 Ekim Aralık sonudur.Yazlık ekilecekse erken ekilmelidir.Çünkü yulafın

    vernalizasyonu uzun sürelidir.Ayrıca sıcak ve kurak bastırmadan başaklanmış olacak şekilde

    ekilmelidir.Ağır topraklarda toprağa serpilip üzeri çalıyla örtülür.Kumlu-milli,kumlu

    topraklarda ekimin erken yapılmasında da mibzer kullanılabilir.Kuru ziraat bölgelerinde kışlık

    ekim daha derine en iyisi de arkvari ekim yapan üsten baskılık düz mibzerle yapılır.Dekara

    15-18 kg tohum atılır.

    HASAT

    Yulafın hasat zamanının seçilmesi önemlidir.Başaklardaki ve başakcıklardaki

    danelerin erme devreleri farklıdır.Yulaf genellikle ana saptaki danelerin sarı ermeyle tam

    erme arasında bulunduğu sırada biçilmelidir.Biçilen bitkiler 3-5 gün kurutulduktan sonra

    harmanı yapılır.

     



    MISIR

    Yetişme döneminde bol su ister. Bundan dolayı yurdumuzda sulama imkanı olan bütün her yerde tarımı yapılabilir. Yağ elde edilmeye başlandıktan sonra tarımı Akdeniz Bölgesinde hızla gelişmiştir. Bugün mısır üretimimizin yarısına yakını Akdeniz Bölgesinden elde edilir (Adana çevresi başta gelir). Üretimde 2. bölge Karadeniz Bölgesidir (Buğdayın yerine tarımı yapılmaktadır.) Bölge halkının temel besin maddesi olduğundan ticarette değeri yoktur.

    BAKLAGİLLER

    NOHUT

    İlk yetişme döneminde yağış ister. Hasat döneminde kuraklık gerekir. Yurdumuz iklim şartları genelde nohut tarımına elverişlidir. En fazla tarımı İç Anadolu Bölgesinde yapılmaktadır. Bu bölgemizi Akdeniz ve Ege Bölgeleri takip etmektedir.

    MERCİMEK

    Kuraklığa dayanıklı olduğu için en fazla tarımı G. Doğu Anadolu Bölgesinde gelişmiştir. Mercimek üretimimizin yarıdan fazlası bu bölgeden karşılanır (kırmızı mercimek). Üretimde ikinci bölgemiz İç Anadolu Bölgesidir(yeşil mercimek).

    FASULYE

    Yurdumuzda sulama imkanı olan her yerde tarımı yapılabilir. Üretimde en büyük paya sahip bölgemiz İç Anadoludur.

    AYÇİÇEĞİ

    İlk yetişme döneminde su , hasat döneminde kuraklık ister. Bundan dolayı Doğu Karadeniz kıyıları hariç bütün bölgelerimizde sulama ile tarımı yapılır. Üretimde 1. Marmara Bölgesi (Ergene Bölümü). 2. Karadeniz Bölgesi (Orta Karadeniz) 3. İç Anadolu Bölgesi’dir.

    ENGİNAR YETİŞTİRİCİLİĞİ

    Enginar ılık iklimlerde yetişen kışlık sebzedir. Enginar yetiştiriciliği çok soğuk ve sıcaktan hoşlanmaz. Kış aylarında sıcaklıklar 0°C altına düşerse yaprak ve başlarda önemli zararlar oluşur. 20°C üzeri sıcaklıklarda gelişme yavaşlar, 25°C üzerinde ise gelişme tamamen durur.

     

    Sıcak ve kurak koşullarda baş sertleşir ve kalite düşer.  Enginar üretilen bölgelerdeki ilk donlar da önemli zararlar yapar. Erkenci özellik gösteren çeşitlerde erkenci ve turfanda ürünün oluşumu engellenir.

     

    İlkbahar döneminde oluşan kurak ve sıcak havalar ise özellikle geççi konservelik çeşitlerde başların küçük kalmasına, gevrekliğinin azalmasına, acılaşmasına ve liflenmeye neden olur. Artan sıcaklık ile başlar hemen çiçeklenmeye geçer ve verim düşer.

     

    Ege, Marmara ve Akdeniz bölgelerinde hüküm süren ılık ve nemli iklim şartları enginar yetiştiriciliği için son derece elverişlidir. Optimum gelişme sıcaklığı 15-18 °C’ dir. Bunun yanında iyi bir hava nemi ve sulama koşulları sağlanmalıdır.

     

     

    ENGİNAR YETİŞTİRİCİLİĞİNDE TOPRAK İSTEĞİ

    Enginar çok yıllık bitki olması nedeniyle drin bünyeli, humusca zengin ve iyi drene edilmiş topraklardan hoşlanır. Çok hafif karakterli, kumlu veya çok ağır karakterli toprakları sevmez.

     

    Hafif kumlu topraklarda daha erken verim alınması ve erkencilik sağlanması yanında başların küçük kalması ve verimin azalması ve erkencilik sağlanması yanında başların küçük kalması ve verimin azalması en önemli dezavantajdır. Enginar yetiştiriciliğinde bu tip topraklarda çok iyi sulama yapılmalıdır.

     

    Ağır karakterli topraklarda ise çok yıllık olan kökler havasız kalarak çürür. Enginar için toprak pH’sı 6.0-6.5 olmalıdır.

     

    Topraktaki organik madde miktarının ise %2 civarında olması yararlı olur. Güneye meyilli yamaç araziler ise erken ısınması nedeniyle erkenci enginar üretiminde başarılı olarak kullanılabilir.